Το 1991 η στρατιωτική θητεία αγγίζει τους 24 μήνες. Το Διδυμότειχο στο φαντασιακό των φαντάρων ξεκινάει εκεί που τελειώνει η λογική. Και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τον Γιώργο Νταλάρα τραγουδούν, σε στίχους του Γιάννη «Μπαχ» Σπυρόπουλου, το απόλυτο αντι-εμβατήριο της ελληνικής μετεφηβείας. Βασισμένο στη θητεία του ίδιου του Μαχαιρίτσα, το κομμάτι καταφέρνει αυτό που μόνο το προσωπικό μπορεί: να εκφράσει το πολιτικό. Θυμίζει μια «εθνική διχόνοια, τράκες και καψόνια» σ’ ένα «κράτος φιλελλήνων του κενού η λατρεία». Από τις ρωγμές της εξατομικευμένης μελαγχολίας ακούγεται – ακόμη και σήμερα – ο υπόκωφος ήχος της εποχής. Δύο χρόνια μετά ο Λ. Μαχαιρίτσας βάζει μουσική στους στίχους του Μιχάλη Γκανά και τραγουδάει ντουέτο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Εοκ, Νου Δου, περικοπές / Κυπριακό και Σκόπια / Θεέ μου πώς φτάσαμε ως εδώ / στα σύνορα του Εξαποδώ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή