Κατά το γνωστό κλισέ, η πολιτική δεν είναι αγώνας ταχύτητας, αλλά αντοχής, ένας Μαραθώνιος που απαιτεί στρατηγική. Για τους δρομείς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: προπονούνται για μήνες προτού σταθούν στο σημείο εκκίνησης και επιστρατεύουν τεχνικές για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες και να ξεχωρίσουν. Ολοι ξέρουν ότι θα έχουν στο πλευρό τους – μέχρι και τον τερματισμό – θεατές και εθελοντές για εμψύχωση, λίγο νερό ή ένα βρεγμένο σφουγγάρι. Αυτό το τελευταίο δεν είναι δεδομένο στην πολιτική. Γιατί το κοινό μπορεί να… αποχωρήσει απογοητευμένο ανά πάσα στιγμή, αφήνοντας τελικά τον εξαντλημένο «μαραθωνοδρόμο» χωρίς υποστήριξη. Εγινε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις 7 Ιουλίου, όταν το μεγάλο στοίχημα της αντοχής πέρασε – μαζί με τα κλειδιά του Μεγάρου Μαξίμου – στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή