Ο έξοχος μονόλογος «Σίρλεϊ Βαλεντάιν» του άγγλου συγγραφέα Γουίλι Ράσελ είναι ένα τυπικό και συνάμα ουσιαστικό δείγμα της ειδολογικής διαφοράς ανάμεσα στα θεατρικά είδη τραγωδία και αστικό δράμα. Για να ξεκινήσω επιθετικά: ποτέ το θέμα ή, αν θέλετε, το δράμα ή το προσωπικό πρόβλημα της Βαλεντάιν δεν θα ενδιέφερε τον Σοφοκλή, τον Σενέκα, τον Λόπε ντε Βέγκα, τον Σαίξπηρ, τον Σίλερ και τον Ρακίνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή