Η μάσκα του θεσμικού

Δέκα χρόνια αγκάλιασε κάθε είδους βίαιο ανορθολογισμό παριστάνοντας τον αντισυστημικό, ακολουθώντας όποιον συρμό υποσχόταν ταραχή. Πήρε το τρένο της Αγανάκτησης στα Μνημόνια, νταραβερίστηκε με κάθε είδους αντιπολιτική παράνοια, βρέθηκε να διαδηλώνει αντάμα με ριζοσπάστες ακροδεξιούς στην Πλατεία Συντάγματος. Για την εξουσία επιχείρησε να διχάσει τη χώρα, συκοφάντησε τον Τύπο που τον επέκρινε και τους πολιτικούς αντιπάλους του, στους οποίους μοίρασε τίτλους έμμισθων διαπλεκόμενων και προδοτών. Συνεταιρίστηκε με έναν τερατολόγο ακροδεξιό, τον Πάνο Καμμένο, και εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατέκτησε την εξουσία. Με συνεργάτη τον Γιάνη Βαρουφάκη λίγο έλειψε να βγάλει τη χώρα απ’ το ευρώ, που κατέληξε στο τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο. Κυβέρνησε σαν υποτακτικός της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, προσπαθώντας να ελέγξει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και να κλείσει εφημερίδες. Καταστρατήγησε τη διάκριση των εξουσιών σε διάφορες περιπτώσεις. Και αφού ηττήθηκε σε τέσσερις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, ήρθε το Σαββατοκύριακο που πέρασε για να δηλώσει από τη Θεσσαλονίκη «θεσμικός».