Με οδηγό τα προκριματικά πατώντας στη γη

Στα καλοκαιρινά προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ υπήρχε κάτι παράξενο: νόμιζες ότι κάθε φορά που ο Ολυμπιακός απέκλειε ένα αντίπαλο ο περίφημος Θεός του ποδοσφαίρου (που αν υπάρχει έχει χιούμορ…) φρόντιζε να του προκύψει ένας αντίπαλος, όχι μόνο δυνατότερος αλλά κυρίως διαφορετικός. Η Βικτόρια Πλζεν ήταν μια οργανωμένη ομάδα χωρίς μονάδες. Η Μπασακσεχίρ είχε μόνο μονάδες και ελάχιστη οργάνωση παιγνιδιού. Η Κράσνονταρ είχε και τα δύο (και μονάδες και οργάνωση), αλλά δεν είχε μεγάλη ιστορία – γενικά και όχι μόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Θεός που δοκιμάζει τον Ολυμπιακό του έστειλε δύο αντιπάλους που έχουν και ιστορία και οργάνωση και μονάδες και τεράστιο μπάτζετ: την Μπάγερν Μονάχου και την Τότεναμ. Κι επειδή η δοκιμασία είναι πραγματικά δύσκολη για να μην την περάσει μόνος του, του έδωσε τη δυνατότητα να έχει κι ένα φίλο, τον Ερυθρό Αστέρα. Με τον οποίο όμως έχει κοινό στόχο – την πρόκριση έστω στο Γιουρόπα Λιγκ.