Τριάντα ακριβώς χρόνια μετά το 1989 ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτιμά να είναι «καραμανλικός» παρά «μητσοτακικός», να συνταχθεί δηλαδή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που είχε διαμηνύσει προς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ότι «τους πρωθυπουργούς τους στέλνεις σπίτι τους, όχι στη φυλακή». Αλλά ο πατέρας του πρωθυπουργού, σε συνεργασία με τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, είχε προτιμήσει να παραπέμψει τον Ανδρέα Παπανδρέου σε δίκη. Συνδύαζε έτσι την προσωπική εκδίκηση (ο«Εφιάλτης Μητσοτάκης» ξεσκέπαζε τον «Παπανδρέου των πάμπερς») με την πολιτική ωφελιμότητα, να έχει τον αντίπαλό του υπόδικο ενόψει των εκλογών που θα ακολουθούσαν. Από την πλευρά της, η Αριστερά -πρωτίστως τα νεότερα στελέχη του ΚΚΕ που αποτέλεσαν στη συνέχεια την ηγετική ομάδα του Συνασπισμού/ΣΥΡΙΖΑ-, ήλπιζε ότι παραπομπή και καταδίκη, ει δυνατόν, του Ανδρέα Παπανδρέου θα οδηγούσαν το ΠαΣοΚ σε διάσπαση ή διάλυση, και ότι η ίδια θα κληρονομούσε τα ιμάτιά του. Ήτοι, οι πολιτικοί ανέθεταν στους δικαστικούς να επιλύσουν δικές τους διαφορές – και τις έλυσαν υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή