Ο Πειραιάς είναι σχεδόν άγνωστος σε εμένα. Μια πραγματικά πολύ όμορφη, ειδυλλιακή, θα έλεγα, περιοχή, ιδιαίτερα όταν απολαμβάνεις το φαγητό σου σε κάποιο spot κοντά στη θάλασσα. Δεν συνηθίζω να κατηφορίζω προς τα εκεί, ίσως επειδή φίλοι των παιδικών μου χρόνων, οι οποίοι διατηρούσαν σπίτια στο Πασαλιμάνι, μετακόμισαν αλλού. Πριν από λίγες όμως βραδιές, έπρεπε να επισκεφθώ τον Πειραιά, προσκεκλημένη στο opening ενός πολύ ενδιαφέροντος, καινούργιου εικαστικού χώρου. Η πρόσκληση έγραφε ότι η προσέλευση των καλεσμένων θα ξεκινούσε στις επτά το απόγευμα. Τελικά εγώ και αρκετοί άλλοι φτάσαμε στην οδό Πολυδεύκους γύρω στις δέκα το βράδυ. Αυτό που γινόταν στους δρόμους με κατεύθυνση τον Πειραιά, το βράδυ της Τετάρτης, ήταν πραγματικά κάτι το… ασύλληπτο. Η ιδιοκτήτρια της νέας αίθουσας τέχνης Αρτεμις Μπαλτογιάννη και η μητέρα της Μάγδα δέχονταν «απελπισμένα» τηλεφωνήματα και μηνύματα του τύπου «συγγνώμη, προσπαθούμε να φτάσουμε, οι δρόμοι είναι εντελώς φρακαρισμένοι». Η πορεία για τον Παύλο Φύσσα, κάποια επεισόδια με αναρχικούς, κυρίως όμως οι ουρές αυτοκινήτων που είχαν καταλάβει τη λεωφόρο, με φόντο το γήπεδο Καραϊσκάκης για τον αγώνα Ολυμπιακού – Τότεναμ, είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό χάος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή