Παραπέμποντας τον κύριο Παπαγγελόπουλο και όχι τον Αλέξη Τσίπρα, γίνεται προσπάθεια να φθαρεί ο δεύτερος διά του πρώτου, χωρίς όμως να πριμοδοτηθεί στο συλλογικό θυμικό – όπως συνέβη το 1989 με τον Ανδρέα Παπανδρέου. O χειρισμός σχολιάζεται ως μέγα κυβερνητικό τέχνασμα: στο κάδρο, χωρίς ηρωοποίηση. Περίπου αυτή είναι η τακτική που, εκτός από μια κουρασμένη φαντασία, αποκαλύπτει και το ότι πρόκειται όχι για λυτρωτική έκρηξη «δικαίου», αλλά για απλή (και προβλέψιμη) πολιτική ντρίμπλα, που θα απασχολήσει για κάποιο διάστημα, μέχρι να χάσει την επικοινωνιακή της αποδοτικότητα. Σύντομα θα αναζητηθεί κάτι άλλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή