Για τα τελευταία 40 χρόνια τουλάχιστον, ο Περσικός Κόλπος υπήρξε μια περιοχή υψηλής γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής σημασίας, αλλά και υψηλότατης έντασης. Η περιφερειακή σταθερότητα στηριζόταν σε ένα τριπολικό σύστημα (Ιράν, Ιράκ και χώρες του Κόλπου με προεξάρχουσα τη Σαουδική Αραβία και εξισορροπητικό ρόλο των ΗΠΑ, που παρενέβαιναν όπου απαιτείτο). Η ιρανική επανάσταση του 1979, η ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ και η Καταιγίδα της Ερήμου, αλλά κυρίως η αμερικανική επίθεση κατά του Ιράκ το 2003, προκάλεσαν την κατάρρευση του περιφερειακού συστήματος ασφαλείας και την εντυπωσιακή αύξηση της ιρανικής επιρροής. Η προσπάθεια της διοίκησης Ομπάμα, με ισχυρή διεθνή υποστήριξη, για ανάσχεση του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης και σταδιακή ομαλοποίηση των αμερικανο-ιρανικών σχέσεων προκάλεσε την έντονη αντίδραση Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, το μεν λόγω αμφιβολιών για την ικανότητα της συμφωνίας JCPOA να αποτρέψει την πυρηνικοποίηση του Ιράν και η δε λόγω ανησυχιών για κεντρικό ιρανικό ρόλο στην περιοχή του Κόλπου, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, σε βάρος του Βασιλείου.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ