Ο Ακριθάκης χωρίς τους μύθους του

Μπορεί μια σειρά ασπρόμαυρων, κατά κύριο λόγο, λαβυρίνθων με αναρίθμητους κόμπους και διακλαδώσεις να λύσει μια σειρά από σοβαρές παρεξηγήσεις; Μπορούν περισσότερα από 60 έργα σε χαρτί – ορισμένα εκ των οποίων το κοινό έχει την ευκαιρία να δει για πρώτη φορά – να τραβήξουν το πέπλο από τον μύθο που τυλίγει τον δημιουργό τους και να αποκαλύψουν το κρυφό χιούμορ του, αλλά και τον σκελετό της παρεξηγημένης από τους νόμους της αγοράς έργο του; Μια βόλτα έως την αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Κουμπάρη είναι αρκετή για να δοθούν οι απαντήσεις. Εκεί έχουν βρει στέγη τα διάσημα «τσίκι-τσίκι» του Αλέξη Ακριθάκη. Τα έργα με μελάνι (και λιγοστά με μολύβι) που ο ίδιος είχε βαφτίσει έτσι (και όχι ο Κώστας Τσαχτσής όπως συνήθως πιστεύεται) από τον ήχο που έκανε η πένα στο χαρτί μέχρι να γεμίσει ολόκληρη η επιφάνεια από αναρίθμητες καμπύλες γραμμές και μικροσκοπικά σχήματα τα οποία συνθέτουν μικρά ή μεγαλύτερα «ηφαίστεια που έχουν εκτοξεύσει τη λάβα τους προς πάσα κατεύθυνση».