Καθώς γίνεται προσπάθεια να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τη (δίκαιη και βιώσιμη) λύση του κυπριακού προβλήματος, ένα από τα πολλά ζητήματα που έχουν ανακύψει είναι αυτό της «πολιτικής ισότητας». Εάν, με άλλα λόγια, τα «συντακτικά μέρη» (constituent states) της (διζωνικής, δικοινοτικής) ομοσπονδίας, δηλαδή το ελληνοκυπριακό και το τουρκοκυπριακό μέρος, θα απολαμβάνουν πολιτικής ισότητας ή θα εφαρμόζεται κατά κάποιον τρόπο και βαθμό ο κανόνας της πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Η απάντηση στο ζήτημα αυτό εμφανίζεται τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική (ομοσπονδία των κρατών) ως σαφής. Η αρχή της πολιτικής ισότητας είναι βασική στη συγκρότηση μιας ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ο K.C. Wheare στο κλασικό και διαχρονικό έργο του Federal Government / Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, το επισημαίνει. Αλλωστε κάποιες πολιτικές οντότητες επιλέγουν την ομοσπονδία καθώς μεταξύ άλλων, για να συνυπάρξουν σ’ ένα αρμονικά ενιαίο σύνολο, δεν μπορούν να στηριχθούν στην πλήρη κλασική εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας – ομοφωνίας. Ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να δούμε τι συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ως ένα οιονεί ομοσπονδιακό σύστημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή