Η νομική πραγματικότητα για τα Θρησκευτικά

Ὡς διάδικος στήν μακροχρόνια δικαστική διαμάχη μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί μέ τήν δικαίωση τεσσάρων ἀποφάσεων τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ  660/2018, 926/2018, 1749/2019 καί 1750/2019 χρεωστῶ νά διευκρινίσω τήν νομική πραγματικότητα, πού ἀποκρύπτεται ἀπό τούς ἐξαιρέτους ἀναγνῶστες τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος Σας, κατόπιν τῆς δημοσιεύσεως στή στήλη «Διαξιφισμοί» τῆς κ. Μάρνυς Παπαματθαίου, τῆς παρεμβάσεως τοῦ πρ. Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Βουλευτοῦ κ. Νικολάου Φίλη καί εἰδικώτερα τῆς παραγράφου του: «Με την απόφαση δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευση, προκαλούνται προβλήματα συνείδησης και από τα πράγματα θα οδηγηθούμε στη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε προαιρετικό. Σε αυτή μάλιστα την περίπτωση εκπρόσωποι και άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων θα ζητήσουν να έχουν  με δική τους ευθύνη μάθημα ομολογιακό για τα δικά τους παιδιά που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία. Έτσι π.χ. οι χιλιάδες Μουσουλμάνοι που ζουν στην Αττική θα διεκδικήσουν την κορανική διδασκαλία για τα παιδιά τους. Προφανώς η κάθε θρησκευτική κοινότητα θα αξιώσει να διορίζει αυτή τους θεολόγους ή τους ιεροδιδάσκαλους και έτσι θα βρεθούμε μπροστά στο ενδεχόμενο επικίνδυνων κατακερματισμών μέσα στο μαθητικό πληθυσμό με την  υπόθαλψη θρησκευτικών φονταμενταλισμών και τελικά στην αλλοίωση του σκοπού του δημόσιου σχολείου».