Η περιπέτεια στον κόσμο της αγοράς της τέχνης ξεκίνησε για το ερωτευμένο ζευγάρι του Βασίλη και της Ελίζας Γουλανδρή το 1956 όταν αποκτούν τη Θεία Μορφή του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, που όμως δεν λειτούργησε ως πυξίδα για τις επόμενες επιλογές τους. Στράφηκαν γρήγορα στη μοντέρνα και τη σύγχρονη τέχνη – εξού και τα τρία επόμενα αποκτήματά τους φέρουν την υπογραφή του Πολ Σεζάν. Η κίνηση ματ ωστόσο γίνεται στις 14 Ιουνίου 1957. Οι δυο τους παρευρίσκονται σε δημοπρασία στο Παρίσι και την επόμενη ημέρα γίνονται πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου. Ο λόγος; «Χτυπούν» τη «Νεκρή φύση με μήλα και λουλούδια» του Πολ Γκογκέν στα 225.000 δολάρια, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 81.000 δολαρίων που κατείχε έργο του Σεζάν. Εκτοτε θα είναι σαφώς πολύ πιο διακριτικοί – θα εμφανίζονται μέσω εκπροσώπων στις δημοπρασίες – αλλά όχι φειδωλοί με τα χρήματα που δαπανούν. Ταυτοχρόνως καλλιεργούν και μια άλλη αρετή απαραίτητη για έναν καλό συλλέκτη. Την υπομονή. Και περιμένουν οκτώ χρόνια μέχρι να εξασφαλίσουν τα έργα του Ανρί Τουλούζ Λοτρέκ που επιθυμούν. Κορυφαία χρονιά για τη συλλογή είναι και το 1966 όταν προστίθενται ο «Καθεδρικός Ναός της Ρουέν το πρωί» του Κλοντ Μονέ – ένα από τα πιο ολοκληρωμένα της σειράς 30 πινάκων με το ίδιο θέμα – και το «Βγαίνοντας από την μπανιέρα» του Πιερ Μπονάρ, αψηφώντας τους επικριτές του ζωγράφου. Οι αγορές συνεχίζονται με σπουδαία έργα μέχρι το 1973 οπότε κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα: αποκτούν τον πρώτο τους Πικάσο και τρία χρόνια αργότερα τον δεύτερο μαζί με το μοναδικό γλυπτό που εξέθεσε ο Εντγκαρ Ντεγκά όσο ζούσε, τη «Μικρή χορεύτρια». Είναι και η στιγμή που γεννιέται η επιθυμία για τη δημιουργία ενός μουσείου.