Εκλεκτικές συγγένειες

«Ούτε υπέρμετρα εθνοκεντρικός ούτε απόλυτα παραδομένος στον κοσμοπολιτισμό, ο Μαλακάσης ισορροπεί προσδίδοντας στις ευρωπαϊκές αναζητήσεις από τον Συμβολισμό και εντεύθεν ελληνικό χρώμα και, αντίστροφα, αντικρίζοντας απλά στιγμιότυπα της ελληνικής υπαίθρου με τη ματιά του κοσμοπολίτη. Ηδη από τα Συντρίμματα η αίσθηση του μεσολογγίτικου χώρου ήταν παρούσα, στον Μπαταριά. Ο Τάκη-Πλούμας. Μπάιρον όμως ο ποιητικός χώρος προσωποποιείται. Αν αρχικά ήταν παρών ως φυσικό περιβάλλον, για να μετατραπεί στη συνέχεια σε εξιδανικευμένο σύμβολο, τώρα γίνεται ο κοινωνικός χώρος δράσης συγκεκριμένων προσώπων, άρρηκτα συνδεδεμένων με αυτόν, αφού μόνο εντός του έχουν τα πρόσωπα υπόσταση. Εξω από αυτόν τον χωροχρόνο θα ήταν φιγούρες παρωχημένες, απολήξεις μιας άλλης εποχής, νοσταλγικές αφηγήσεις ενός χρόνου «παρατατικού». Πρόσωπα και τόπος, αλληλένδετα, αδρανοποιούν τον χρόνο μέσα από την ποιητική πράξη. Η ποίηση γίνεται μουσική («Ο Μπαταριάς»), ανάγλυφη, σχεδόν εικαστική απεικόνιση («Ο Τάκη-Πλούμας»), επική περιγραφή («Μπάιρον»). Παρότι τα ποιήματα μυθοποιούν τα πρόσωπα, στην πραγματικότητα δεν τους στερούν τις ανθρώπινες διαστάσεις τους».