Θα ήταν άλλη μία πραγματική ιστορία από την άγνωστη ζωή των ψυχροπολεμικών κατασκόπων. Αλλη μία αφήγηση όπου μηνύματα ανταλλάσσονται μέσω ποιημάτων (του Γεφτουσένκο, για παράδειγμα) και οδηγίες απόδρασης σε αδιάβροχες θήκες στο οπισθόφυλλο βιβλίων (των σαιξπηρικών «Σονέτων», εν προκειμένω). Ο «Κατάσκοπος και ο προδότης» του Μπεν Μακιντάιρ (εκδ. Κλειδάριθμος, μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου) θα ήταν μόνο αυτά, εάν παράλληλα δεν ήταν και μια αναψηλάφηση στην εποχή της παράνοιας, του νέου σοβιετικού τρόμου και της ανάσχεσης από την πλευρά της Δύσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή