Επένδυση στην Υγεία

Την περασμένη Τετάρτη αναρτήθηκε σε δημόσια διαβούλευση μια νέα νομοθετική παρέμβαση για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Τι διαφοροποιεί αυτή την προσπάθεια από τα 11 προηγούμενα νομοθετήματα που έχουν ψηφισθεί από το 2008 έως σήμερα χωρίς να έχουν φέρει σπουδαία αποτελέσματα; Αναμφίβολα η βούληση στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, αυτό του Πρωθυπουργού, που έχει αναδείξει τη συγκεκριμένη πολιτική ως μείζονα προτεραιότητα της κυβέρνησης. Αλλά και η εμπλοκή της Αστυνομίας, πρακτική που εφαρμόζεται σε πολλές άλλες χώρες, για την τήρηση των κανόνων και την επιβολή προστίμων.  Οι αντικαπνιστικές ρυθμίσεις προσέκρουσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια σε ανθεκτικές αντικοινωνικές συμπεριφορές και προφάσεις – ατομικά δικαιώματα, εθισμός, ζημία επαγγελματιών, οικονομική κρίση κ.ά. -, στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ισχυρή πολιτική βούληση να εφαρμοστεί ο νόμος.  Αρκεί να θυμηθούμε την ντροπιαστική για τη χώρα μας εικόνα του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού να καπνίζει αρειμανίως σε συνεντεύξεις Τύπου και να δηλώνει ότι θα «το κόψει όταν το επιλέξει με ελεύθερη βούληση εκείνος». Απαράδεκτη και η επί χρόνια εικόνα του κυλικείου της Βουλής, όπου μόλις προ ολίγων εβδομάδων τέθηκε σε πλήρη απαγόρευση το κάπνισμα.