Η «Μασσαλιώτιδα». Το «Πένθιμο Εμβατήριο» του Σοπέν. Η μεγάλη καμπάνα της Παναγίας των Παρισίων, ενεργοποιημένη από ανθρώπινο χέρι, για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – λόγω της καταστροφικής πυρκαγιάς του περασμένου Απριλίου. Ο ύμνος «Salve Regina», από χορωδία. Ο Αυτοσχεδιασμός Op.142 No.2 του Σούμπερτ, στο πιάνο, από τον μεγάλο Ντάνιελ Μπάρεμποϊμ. Και χειροκροτήματα, πολλά χειροκροτήματα. Υπό αυτούς τους ήχους είπαν χθες οι Γάλλοι, και μαζί τους δεκάδες προσωπικότητες από όλον τον κόσμο, το τελευταίο αντίο στον Ζακ Σιράκ, τον πρόεδρο που αναγνώρισε την ευθύνη της Γαλλίας στον εκτοπισμό των γάλλων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που είπε όχι στην εισβολή στο Ιράκ, που είχε «αλλεργία» στα άκρα και ήξερε πώς να επικοινωνεί με τον απλό, μέσο Γάλλο – τόσο, ώστε να του συγχωρούνται πολλά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή