Δεν έχει υπάρξει μέτρηση και στατιστικό δεδομένο που να μην καταδεικνύει το βάρος το οποίο κλήθηκαν να σηκώσουν τα τελευταία χρόνια οι φορολογούμενοι. Το τελευταίο από αυτά λέει πως οι Ελληνες δαπανούν το 41% του διαθέσιμου εισοδήματός τους σε έξοδα κατοικίας (από τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ και το ενοίκιο έως τον ΕΝΦΙΑ, τις δόσεις του στεγαστικού δανείου και το κόστος συντήρησης), όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μόλις 21,4%.

Από τη μέτρηση αυτή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημόσιας, Συνεταιριστικής και Κοινωνικής Στέγης, τεκμαίρεται πως η κατοικία στην Ελλάδα είναι μια ανελαστική δαπάνη που απορροφά σχεδόν το μισό εισόδημα όταν σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι μόλις το ένα πέμπτο. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για ένα τεράστιο χάσμα αλλά και για ένα βαρίδι που εμποδίζει την άνοδο σε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Οπως φαίνεται, η κατοικία στη χώρα μας είναι μια χοάνη που καταπίνει χρήμα. Η ιδιοκτησία είναι ακριβή όχι μόνο για τους ενοικιαστές αλλά και για τους ίδιους τους ιδιοκτήτες.

Παραμένει συνεπώς αδήριτη ανάγκη να αρθεί μέρος των φορολογικών βαρών με ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, αλλά και με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Οι μηχανισμοί ελέγχου υπάρχουν, ενώ η τεχνολογία προσφέρει νέα εργαλεία για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Η e-δημόσια διοίκηση που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να έχει και αυτόν τον στόχο. Και οφείλει να τον επιτύχει χωρίς παρεκκλίσεις.