Τα όρια «προστασίας» από τις ΗΠΑ

Η ελληνική πλευρά φαίνεται να επενδύει υψηλές προσδοκίες στην επίτευξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ) κάποιου είδους συγκεκριμένων δεσμεύσεων με τη φιλοδοξία να φθάνουν μέχρι του καθεστώτος εγγυήσεων (guarantees) στο πλαίσιο της ανανέωσης, και μάλιστα για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα (;), της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA). Δεσμεύσεις με άλλα λόγια προστασίας της Ελλάδας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απέναντι στην Τουρκία. Βεβαίως οι οποιεσδήποτε «δεσμεύσεις» αυτού του τύπου είναι ευπρόσδεκτες. Οι ΗΠΑ, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τη μάλλον αντιφατική εξωτερική τους πολιτική σε κρίσιμα ζητήματα παγκόσμιας εμβέλειας (ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο), παραμένουν ένας σημαντικός παράγοντας επιρροής στην περιοχή. Επιπλέον οι σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ έχουν αναπτυχθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα με την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αρχικές της βιτριολικές αντιαμερικανικές τοποθετήσεις. (Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» έφθασε στην άποψη ότι τα συμφέροντα Ελλάδας και ΗΠΑ ταυτίζονται (!) στην περιοχή μας. Στερνή μου γνώση.) Αλλά όσο ευπρόσδεκτες κι αν είναι οι δεσμεύσεις προστασίας, υπάρχουν ορισμένες πτυχές που χρήσιμο είναι να επισημανθούν: