Το 2012 η ταινία του 23χρονου τότε Νεριτάν Ζιντζιρία «Χαμομήλι» ξάφνιασε τους φίλους των φεστιβαλικών κινηματογραφικών διοργανώσεων και την προίκισαν με δύο βραβεία. Στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Βεβαίωσαν μάλιστα το κοινό ότι πρόκειται για «αριστούργημα», δίνοντας στον αυτοδίδακτο σκηνοθέτη την ευκαιρία να συνεχίζει σήμερα την προσπάθειά του στην «εξέλιξη της φιλμικής γλώσσας». Οπως λέει στη συνάντησή μας στο καφέ της οδού Κολοκοτρώνη πίνοντας τσάι και καφέ, μιλώντας για τον τρόπο ζωής σε μια κεντρική γειτονιά – ζει στον Αγιο Παντελεήμονα της Πατησίων – και την τυχαία αλλά καθοριστική συνάντησή του με τον κόσμο του σινέ Τριανόν. Εκεί δούλευε στην καντίνα η μεγαλύτερη αδελφή του και ο πιτσιρίκος που λάτρευε τα γλυκά, αλλά ντρεπόταν να πηγαίνει μόνο για γρανίτες και ποπκόρν, έμπαινε και μέσα στην αίθουσα βλέποντας ταινίες. Από Παρατζάνοφ έως Σοκούροφ, Παζολίνι και Ταρκόφσκι. Υπερέκθεση δηλαδή στο φως της έβδομης τέχνης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή