Είναι από τις πλέον παρεξηγημένες προσωπικότητες της Ελλάδας του 20ού αι. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν από το πλέον δημοφιλές έργο του – το Ωδείο Αθηνών – χωρίς να ξέρουν όμως ότι είναι ένα μόλις μέρος ενός φιλόδοξου εγχειρήματος που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Οπως δεν γνωρίζουν ότι σχεδίασε ακόμη και την τελευταία λεπτομέρεια του κτιρίου – τις πόρτες και τα πόμολα. Ως ο μοναδικός Ελληνας που ήρθε σε άμεση επαφή με τις ιδέες και τα έργα του Bauhaus, πιστεύεται ότι υπήρξε μαθητής του ιδρυτή και «ψυχής» της σχολής Βάλτερ Γκρόπιους, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν επισήμως την εγγραφή του. Το βέβαιο είναι ότι έζησε στη Βαϊμάρη μέχρι το τέλος του 1923 γνωρίζοντας από κοντά τη δουλειά στο Βauhaus, παρακολουθώντας πιθανόν και κάποιες διαλέξεις. Και ενώ δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να αριθμήσει και άλλα έργα του εκτός από το Ωδείο, οι εφαρμοσμένες αρχιτεκτονικές του ιδέες έχουν δυναμική παρουσία στην καθημερινότητά μας: από το νοσοκομείο Σωτηρία έως το σημερινό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Τρίπολης, το οποίο χτίστηκε το 1933 βάσει δικών του σχεδίων ως σανατόριο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή