Γιασεμί Κηλαηδόνη

Γενικά δεν βλέπω όνειρα ή βλέπω και δεν τα θυμάμαι ή θυμάμαι κάτι τετριμμένα όπως ότι πετάω, ότι κολυμπάω, ότι πέφτω, ότι είμαι στο σινεμά κι έχω ξεχάσει να φορέσω παπούτσια. Tέτοιες γενικότητες. Xθες είδα ότι έφευγα από το σπίτι για να πάω κάπου, μάλλον για πρόβα. Mάλλον όχι για πρόβα, γιατί πρέπει να ήταν νύχτα. Tέλος πάντων δεν έχει σημασία. Mπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί για να κατέβει στο ισόγειο. Δεν πήγε πουθενά. Το ξαναπάτησα, τίποτα. Πάτησα και τ’ άλλα κουμπιά και αυτό με το καμπανάκι και το άλλο το κόκκινο που γράφει stop και κάνα δυο άλλα που δεν τα είχα προσέξει παλιότερα κι ένα διακοπτάκι. Δεν γινόταν τίποτα. Εσβησε και το φως. Αποφάσισα να κατέβω από τις σκάλες. Διαπίστωσα ότι η πόρτα ήταν μπλοκαρισμένη. Δεν μπορούσα να βγω με τίποτα. Με έπιασε πανικός. Αρχισα να κοπανάω την πόρτα, τους τοίχους και να φωνάζω.