Νισάφι, πια

Πραγματικά αξίζει να κάνει κανείς τον σταυρό του και να αναρωτιέται για ένα φαινόμενο που, χωρίς να έχουμε επιχειρήσει μια σχετική έρευνα, μάλλον αποκλείεται να συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Εννοούμε πώς γίνεται ταινίες γυρισμένες πριν από εξήντα και εβδομήντα χρόνια (δηλαδή κοντά πριν από τα τρία τέταρτα ενός αιώνα), αυτή τη στιγμή λόγω των συνεχών επαναπροβολών τους στην τηλεόραση να βρίσκονται στο στόμα εκατομμυρίων Ελλήνων. Οχι απλώς στο στόμα ως τίτλοι ή έστω ως υπόθεση που προσπαθεί κανείς να θυμηθεί ποια περίπου μπορεί να είναι, αλλά με στοιχεία αλάνθαστα – με την ίδια βαθιά ενημέρωση όσον αφορά τα ονόματα των πρωταγωνιστών και τα ονόματα των δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών -, πότε άνοιξε μια πόρτα, ποιος μπήκε, ποιος βγήκε, τι είπε, σε ποιο σημείο της ταινίας θα τον ξανασυναντήσουμε τον άνθρωπο αυτό και πάει λέγοντας.