Σχεδόν κάθε χώρα έχει έναν κατώτατο μισθό. Οι λεπτομέρειες ποικίλλουν: ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ελλάδα, καθορίζουν έναν ενιαίο κατώτατο μισθό σε ολόκληρη την οικονομία, ενώ άλλες, όπως η Νέα Ζηλανδία, διαφοροποιούν τον κατώτατο μισθό ανάλογα με τον κλάδο και τους εργαζόμενους. Τυπικά, ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από την κυβέρνηση και αναθεωρείται περιοδικά σε συνεννόηση με τις επιχειρήσεις και τους κοινωνικούς θεσμούς. Υπάρχουν ηθικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι που αιτιολογούν τη θέσπιση κατώτατου μισθού. Αλλά ο πρωταρχικός στόχος είναι να ενισχυθούν τα εισοδήματα και να βελτιωθεί η ευημερία των εργαζομένων, ιδιαίτερα των ανειδίκευτων, μειώνοντας παράλληλα την ανισότητα και προωθώντας την κοινωνική ένταξη. Οσοι ασκούν κριτική στέκονται κυρίως στο ότι οι κατώτατοι μισθοί είναι αντιπαραγωγικοί επειδή στρεβλώνουν την αγορά εργασίας. Υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι, καλύτερα στοχοθετημένοι και λιγότερο στρεβλωτικοί τρόποι παροχής κοινωνικής ενίσχυσης και υποστήριξης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή