Εχω γράψει και άλλοτε στα «Γλωσσίδια» για το τι απίθανες λογοτεχνικές μεταφράσεις διαβάζαμε στα νιάτα μας, και μάλιστα χωρίς καν να υποψιαζόμαστε τον ανασκολοπισμό που είχε υποστεί το πρωτότυπο κείμενο κατά τη μεταφορά του στα ελληνικά. Και δεν εννοώ μόνο στη δεκαετία του 1950, όταν λογοτεχνία μετέφραζαν συχνά κυρίες που μόλις είχαν χωρίσει («δωσ’ της κάτι να απασχοληθεί, να μη σκέφτεται τα δυσάρεστα») και κομμουνιστές που είχαν βγει πρόσφατα από τη φυλακή και δεν έβρισκαν εύκολα δουλειά λόγω φρονημάτων. Εννοώ και μετά τη μεταπολίτευση του 1974, όταν υποτίθεται ότι η στάθμη των ελληνικών εκδόσεων και μεταφράσεων ανέβηκε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή