Αναρωτιέται κανείς αν άξιζε τον κόπο να διατεθούν χίλιες σελίδες (για την ακρίβεια 928) για να συκοφαντηθεί μια λέξη όπως η λέξη «εσώψυχα», καθώς αποτελεί τον τίτλο ενός βιβλίου που εκδόθηκε πρόσφατα («Τα εσώψυχα του Ντίνου Χριστιανόπουλου»). Τι είδους «εσώψυχα» μπορεί να είναι αυτά όταν ο καθένας που διαβάζει τη σχετική λέξη φαντάζεται μια εκ βαθέων εξομολόγηση για μια περιπέτεια υπαρξιακής, ηθικής ή έστω καλλιτεχνικής τάξεως, και βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κουτσομπολιό, μια ξεσυνέρια και μια ασέβεια αδιανόητη για οποιονδήποτε, όχι μόνο ποιητή, αλλά και για ένα συνειδητά διεστραμμένο άτομο που ηδονίζεται δίκην μια δήθεν καταγγελίας να ανακινεί ένα κατασκευασμένο από τον ίδιο έλος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή