Μήπως να στηρίξουμε το brain drain;

Το Σαββατοκύριακο ήρθε στη δημοσιότητα η επιστολή ενός στελέχους της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, με την οποία διαμαρτυρόταν για τη μεταφορά ανήλικων προσφύγων από τα νησιά σε πτέρυγα του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ που διατέθηκε για τον σκοπό αυτόν. Τα «επιχειρήματα» της επιστολογράφου παρέπεμπαν σε καταφανώς ρατσιστικές αντιλήψεις και ορισμένα εξ αυτών είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας (π.χ. δεν κινδυνεύουν τα παιδιά από ευλογιά, έχει εξαφανιστεί) και άλλα είναι κωμικά στα όρια του γκροτέσκ, αν ξεχάσουμε ότι διαβάζουμε επιστολή πολιτικού στελέχους που αναφέρεται με τέτοιες τερατολογίες σε ταλαίπωρα παιδιά που έχουν υποστεί τέτοια δυστυχία και ξεριζωμό. Η κυρία απομακρύνθηκε από την ΟΝΝΕΔ, ωστόσο η περίπτωσή της είναι μια ωραιότατη αφορμή να πούμε μια αλήθεια και να την πούμε και κατάμουτρα. Προκαλεί σε κανέναν προβληματισμό το γεγονός ότι ήταν ένα δυναμικά ανερχόμενο κομματικό στέλεχος; Ποια εικόνα νομίζουν τα κόμματα ότι δημιουργούν αυτά στον κόσμο, οι διορισμοί και η ανέλιξη διαφόρων ανεπαρκών, ειδικότερα στους νέους που επικαλούνται συνεχώς; Γιατί καλά τα δάκρυα για το brain drain, αλλά καλύτερη είναι η αλήθεια: οι νέοι φεύγουν γιατί στην Ελλάδα πιο εύκολα κάνει καριέρα ένα πολιτικό στέλεχος που λέει βλακείες αλλά έχει πατέρα/θείο/κουμπάρο και είναι στον μηχανισμό, πάρα κάποιος με καλό βιογραφικό αλλά χωρίς τη δυνατότητα τέτοιας «ώθησης» από το οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον. Αυτό είναι το κοινωνικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, μια εκτεταμένη οικογενειακή δομή που περιλαμβάνει τον «μπάρμπα στην Κορώνη» και την κομματική οργάνωση.