Τροφή αστικής μνήμης

Μπορεί ένας Παριζιάνος να μιλήσει για την πόλη του χωρίς να αναφερθεί στα δύο θρυλικά, αντικριστά καφέ της, το Café de Flore και το Les Deux Magots; Ή να ανατρέξει στην κοινωνική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας χωρίς να συμπεριλάβει τα εστιατόρια, μεταξύ πολλών άλλων, La Coupole και Lipp; Ή να απαλείψει από την ιστορία του Παρισιού το Le Procope, το παλιότερο, ίσως, εστιατόριο στον κόσμο που λειτουργεί ανελλιπώς από το 1686; «Οχι» είναι η απάντηση σε όλα τα παραπάνω. Διότι εκτός από τα «επίσημα», ας τα πούμε έτσι, μνημεία μίας πόλης, υπάρχουν και αυτά που συμπληρώνουν το παζλ της μνήμης των ανθρώπων. Και που σιγά σιγά ενσωματώνονται στην ιστορία της. Θυμάμαι, για παράδειγμα, ένα από τα αξιοθέατα που μου έδειξαν στην πρώτη επίσκεψή μου στη Βενετία ήταν το περίφημο Harry’s Bar.