Γραμμωμένη ελληνοπάθεια

Τι είχε στο μυαλό του ο Πρωθυπουργός όταν ανέθετε στην κ. Βαρδινογιάννη τους εορτασμούς για τη ναυμαχία της Σαλαμίνος; Και πρώτα απ’ όλα, γιατί «εορτασμοί» κι όχι ένα ωραιότατο φόρουμ; Μια τέτοια ανάθεση, για να σταθεί, όφειλε να εμφανιστεί με τους φακέλους της, τους επιστημονικούς συνεργάτες της, τους ερευνητές, τις ομάδες τους και τις υποομάδες τους, διεθνείς και ντόπιες. Ηθελε, ούτως ειπείν, μια πολύ γερή σκευή για να μην υπονομευτεί, για να μην καταντήσει μια ακόμη χοντρή πλάκα στο Διαδίκτυο. Γέλασα κι εγώ. Τι; Να το κρύψω; Εκείνο που δεν κρύβεται είναι ότι θέματα που είναι σφιχτά δεμένα με τη γεωπολιτική και ιστορική εξέλιξη της Ευρώπης γίνονται αίφνης για τα πανηγύρια. Πάταξον μεν, άκουσον δε, θα έλεγα, σαν άλλος Θεμιστοκλής προς τον στόκο Ευρυβιάδη. Οι καλοντυμένοι του Ζαππείου δεν αρκούν για να κατατροπώσεις τον περσικό στόλο στα στενά της Κούλουρης. Τελεία και παύλα. Προς τούτο χρειάζονται ελιγμοί. Για να απομακρυνθεί, πρώτον και κύριον, από το πλάνο το φάντασμα του Πάνου Καμμένου πάνω στο καφάσι, στα ίδια νερά, να κοιτάει για κεφαλόπουλα. Για να σβήσει ολότελα ο μαίανδρος του Κασιδιάρη από την καμπούρα μας.