Τέλη της δεκαετίας του ’90. Στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, εκεί όπου βρίσκονταν δίπλα δίπλα τα στρατόπεδα εκπαίδευσης όλων των εμπλεκόμενων στο χάος της Μέσης Ανατολής: Αμάλ, Χεζμπολάχ, Δρούζοι και κάπου ανάμεσα σε αυτά και το στρατόπεδο του ΡΚΚ. Εκεί όπου κάποια στιγμή έκανε την εμφάνισή του ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Ηταν ένα χρόνο πριν συλληφθεί με τον γνωστό περιπετειώδη τρόπο. Στους πέτρινους όγκους γύρω εκπαιδεύονταν οι κούρδοι αντάρτες, μαζί με τις πολλές αντάρτισσες. Κορίτσια 18 και 20 ετών, αποφασισμένες στον σκοπό τους, χειρίζονταν άψογα τα Καλάσνικοφ και τα βράδια διάβαζαν υπό το φως των κεριών Ιστορία. Ηταν χαμογελαστές, παρότι κάποιες ήδη είχαν βρεθεί σε συγκρούσεις στην Τουρκία και τις γύρω μεθοριακές περιοχές και διηγούντο ήρεμα τις σκληρές συνθήκες. Ολα στην κουβέντα τους, γυρνούσαν γύρω από ένα θέμα: το όνειρο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή