Η προβλέψιμη προσέγγιση ΗΠΑ – Τουρκίας καλύπτει το κενό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Συνιστώντας ένα καλό μάθημα. Ετσι ώστε να αντιληφθούμε τη στρατηγική μιας υπερδύναμης που συνεχίζει να εστιάζει στη μεγάλη εικόνα για τα ζητήματα της εθνικής της ασφάλειας (βλ. Κίνα, Ρωσία). Προχωρώντας σε προσαρμογές και διευθετήσεις με μια περιφερειακή δύναμη. Οχι από ευχαρίστηση, αλλά από γεωπολιτική αναγκαιότητα. Οχι για τον Ερντογάν, αλλά για την Τουρκία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή