Η πληροφορία των «New York Times» που φιλοξενούν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» ότι ο τούρκος πρόεδρος φιλοδοξεί να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα έχει μία και μόνο ανάγνωση. Κι αυτή είναι πως δεν αρκείται στον στόχο να εδραιώσει τη χώρα του ως περιφερειακή δύναμη. Θέλει επιπλέον να τη μετατρέψει σε παγκόσμια απειλή, όπως είναι δηλαδή κάθε χώρα με ασταθείς δημοκρατικούς θεσμούς, αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης και ασθενή οικονομία που διαθέτει πυρηνικά.

Η λογική του τούρκου προέδρου είναι φαινομενικά απλή. Αφού, λέει, διαθέτουν άλλες χώρες πυρηνικά, γιατί να μη διαθέτει και η δική του. Αυτή όμως δεν είναι μόνο μια λογική που πάσχει, καθώς η αναγνώριση ενός τέτοιου δικαιώματος θα σήμαινε πως ο πλανήτης θα μπορούσε να γεμίσει πυρηνικά από χώρες που θα ζητούσαν να ασκήσουν το ίδιο δικαίωμα. Είναι και μια λογική που αντιστρατεύεται την προσπάθεια της διεθνούς κοινότητας να σταματήσει η διάδοση των πυρηνικών όπλων. Είναι μια λογική που δεν θα πρέπει να βρει θέση σε αυτήν την εποχή και τον 21ο αιώνα.

Η επιθυμία αυτή δεν είναι φυσικά ανεξήγητη. Η ιστορική εμπειρία λέει πως όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους τα αυταρχικά καθεστώτα τόσο ανεβαίνει ο πήχης των εθνικών φιλοδοξιών τους. Ο τούρκος πρόεδρος, με πιο απλά λόγια, επιχειρεί να θρέψει την κοινή γνώμη της χώρας του με μεγαλόπνοα σχέδια και αυτοκρατορικές αναβιώσεις. Κι αυτό είναι κάτι που κάνει την απειλή ακόμη μεγαλύτερη.