Ηταν ένα παλιό, ξύλινο σπίτι, μέσα σε μεγάλο οικόπεδο. Ευρύχωρο και ψηλοτάβανο. Δύο ελαιόδεντρα στην μπροστινή αυλή και ένας μπαχτσές πίσω μαρτυρούσαν την καταγωγή του σπιτονοικοκύρη. Στα αριστερά της εξώπορτας που οδηγούσε στον διάδρομο και αμέσως μετά σε ένα τεράστιο σαλόνι υπήρχαν κρεμασμένες τρεις μικρές σημαίες. Η ελληνική, η αυστραλέζικη και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κουβέντα έγινε στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Την ώρα που η ηλικιωμένη γυναίκα του – ήταν «από κάτω» εκείνη, όπως είπε, εννοώντας την Πελοπόννησο – έφτιαχνε σε ένα πιατάκι βαφή για τα μαλλιά της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή