Το ερώτημα της αυτοκριτικής επανέρχεται στην πολιτική αντιπαράθεση για τα πεπραγμένα της περασμένης κυβέρνησης. Οχι τόσο σε σχέση με τη συνολική αποτίμηση, ή την παραδοχή σφαλμάτων, αλλά κυρίως για την εκτίμηση της «στιγμής» (ή του «τραύματος») του 2015. Μάλιστα, έχουν υπάρξει και τοποθετήσεις που έχουν ρητά υποστηρίξει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη αυτοκριτικής, εφόσον ούτως ή άλλως πλέον έχει διαμορφωθεί ένα πολιτικό δίπολο, ο προοδευτικός πόλος είναι δεδομένος και κυρίως προέχει η «πορεία προς τον λαό». Ομως, ακόμη και οι φωνές που επιμένουν στην ανάγκη αυτοκριτικής δεν έχουν υπερβεί προς το παρόν την παραδοχή λαθών για ζητήματα διαχείρισης της πολιτικής που είδαμε από το 2015, ή για πλευρές του ύφους ή και ήθους της άσκησής της, όχι όμως για τον ίδιο τον πυρήνα του ερωτήματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή