Μοντέλα που πέτυχαν

Συμμαχίες, συγχωνεύσεις, στρατηγικές συμφωνίες. Ποια είναι η «χρυσή Βίβλος» στη διαχείριση των εκπαιδευτικών συστημάτων παγκοσμίως; Η εκπαίδευση βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και ως μία από τις πιο αποδοτικές «επιχειρήσεις» των καιρών μας απαιτεί μάνατζμεντ υψηλών προδιαγραφών. Το 2017 (τελευταία χρονιά συγκέντρωσης στοιχείων) μόνο στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 28, οι εγγεγραμμένοι φοιτητές στην ανώτατη εκπαίδευση ήταν 19.773.238, με τον αριθμό αυτό να αυξάνεται διαρκώς. Η γνώση είναι ο σύγχρονος «χρυσός», με την τιμή του να αυξάνεται διαρκώς και τα εκπαιδευτικά συστήματα να τρέχουν για να επινοήσουν τρόπους να συνδυάσουν τη ζήτηση με την προσφορά, να ισορροπήσουν μεταξύ κέρδους και παιδαγωγικών αποφάσεων, να αντέξουν το βάρος της διαμόρφωσης της επόμενης γενιάς πολιτών σε μια εποχή την οποία «καταβροχθίζουν» οι νέες τεχνολογίες. Σε αυτόν τον αγώνα η χώρα μας έμεινε πίσω. Και φαίνεται ότι δεν είχε καν την «εργαλειοθήκη» για να λειτουργήσει. Μεγάλες συγχωνεύσεις πανεπιστημίων και στρατηγικές συμφωνίες έγιναν και σε άλλες χώρες, με το δεδομένο ότι η χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση έπληξε ποικιλοτρόπως την εκπαίδευση στην Ευρώπη. Ωστόσο έγιναν με σύστημα. Στην τελευταία έκθεση της ΑΔΙΠ (Αρχή για τη Διασφάλιση της ποιότητας στα ΑΕΙ) περιλαμβάνονται αρκετά παραδείγματα συγχωνεύσεων ανωτάτων ιδρυμάτων σε άλλες χώρες της ΕΕ, καθώς και των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν.