Ο Χρήστος Αρχοντίδης, που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, ήταν ένας άνθρωπος που χωρίς αμφιβολία αγαπούσε τη δουλειά του: είχε ένα σπάνιο πάθος με την προπονητική και την εξέλιξή της – ειδικά στα νεανικά του χρόνια. Ο Αρχοντίδης δεν ήταν ο συνηθισμένος έλληνας προπονητής της δεκαετίας του ’80 που ενδιαφερόταν κυρίως για το πώς οι ποδοσφαιριστές του θα αγωνιστούν με την κατάλληλη ψυχολογία: τον ενδιέφεραν πολλά, που εκείνο τον καιρό δεν ήταν απολύτως κατανοητά στην Ελλάδα, π.χ. η στατιστική και η αξία της. Στην ιστορία πέρασε ως ο πρώτος προπονητής της εθνικής ομάδας της εποχής του ΠΑΣΟΚ: έγινε ομοσπονδιακός στις αρχές του 1982 και είχε κερδίσει τη θέση ακριβώς γιατί ήταν νεωτεριστής, κάτι που η τότε αθλητική ηγεσία εκτιμούσε. Η αλήθεια είναι ότι μερικοί νεωτερισμοί του Αρχοντίδη, όπως π.χ. οι κλήσεις στην Εθνική ποδοσφαιριστών από τη Β’ και τη Γ’ Εθνική κατηγορία, προκάλεσαν τεράστιες συζητήσεις, αλλά, αν μη τι άλλο, ο «Αρχό», όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες της εποχής, δεν πέρασε από την Εθνική απαρατήρητος. Μπορεί ο τελικός απολογισμός να μην ήταν θετικός (η ομάδα επί των ημερών του σε 21 αγώνες είχε 3 ισοπαλίες, 13 ήττες και μόλις 5 νίκες), αλλά η παρουσία του συζητήθηκε για χρόνια. Και γιατί μεταξύ αυτών των αποτελεσμάτων υπάρχει και μια ισοπαλία με 0-0 που η ελληνική ομάδα απέσπασε στο παλιό Γουέμπλεϊ από την πανίσχυρη τότε Εθνική Αγγλίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή