Δεν υπάρχει κανένας που να διαφωνεί πως η μεσαία τάξη σήκωσε υπέρμετρο βάρος την περίοδο της κρίσης. Αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει και κανένας στον ορίζοντα για να άρει από τις πλάτες της μεσαίας τάξης αυτό το υπέρμετρο βάρος. Τα μεσαία στρώματα παραμένουν, με άλλα λόγια, θύματα μιας κρίσης από την οποία υποτίθεται πως έχει εξέλθει η χώρα μας. Σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής και τώρα σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής ισορροπίας.

Ο «κρυφός» φόρος που απειλεί χιλιάδες φορολογουμένους σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να δαπανήσουν το ένα τρίτο του εισοδήματός τους σε ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η συγκέντρωση ηλεκτρονικών αποδείξεων για εκείνους που έχουν εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ ετησίως δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Οποιος επομένως δεν καταφέρει να δαπανήσει ηλεκτρονικά το ποσό που πρέπει θα επιβαρυνθεί με επιπλέον φόρο.

Πάγιος στόχος όμως θα πρέπει να είναι η διεύρυνση και όχι η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης. Ωστόσο αυτός ο στόχος δεν μπορεί να αποφευχθεί εάν τα μεσαία στρώματα απομυζώνται μέχρι τελικής εξαντλήσεως των ψυχολογικών τους αντοχών και των οικονομικών τους δυνατοτήτων. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να αγνοεί η σημερινή κυβέρνηση και να ακολουθεί την εύκολη πολιτική των συνήθων υποζυγίων. Αντίθετα, οφείλει σε εύθετο χρόνο να απαλλάξει τα μεσαία στρώματα από τα βάρη της κρίσης.