Είναι Οκτώβριος του 1976. Οι πρωτοετείς της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ έχουν το πρώτο τους μάθημα και η αίθουσα είναι γεμάτη (θα παρέμενε έτσι και τα επόμενα χρόνια). Μπαίνει ο Γιώργος Παρισάκης, καθηγητής Ανόργανης Χημείας (και μετέπειτα πρύτανης: συνταξιοδοτήθηκε το 1996 και πέθανε το 2004). Είναι κοφτός και βλοσυρός. Λέει μερικά προκαταρκτικά, δίνει κάποιες εξηγήσεις για το μάθημά του και κάποια στιγμή πετάει τη βόμβα: «Κύριοι, να γνωρίζετε ότι ένα ποσοστό τόσο τοις εκατό από εσάς κακώς βρίσκεται εδώ μέσα. Δεν κάνουν για τη σχολή αυτή κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, τόσο το καλύτερο για όλους». Στην αίθουσα επικρατεί μια αμήχανη σιωπή. Κι ύστερα ξεκινά το μάθημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή