Ενα από τα διδάγματα της κρίσης είναι πως στην οικονομία της αγοράς το τραπεζικό σύστημα είναι ένας σημαντικός πυλώνας όχι μόνο σταθερότητας αλλά και ανάπτυξης. Πως οι τράπεζες δεν είναι εξ ορισμού «κακές», αλλά απαραίτητες για να εμπεδωθεί το αίσθημα της οικονομικής ασφάλειας στους πολίτες, είτε αυτοί είναι αποταμιευτές είτε επενδυτές, αλλά και για να κινηθεί το χρήμα στην αγορά. Το τραπεζικό σύστημα επομένως διαδραματίζει έναν ρόλο ακόμη και με κοινωνικά χαρακτηριστικά, ενώ στους κραδασμούς μπορεί να λειτουργήσει ως αμορτισέρ.

Είναι τα ίδια τα πιστωτικά ιδρύματα όμως που οφείλουν να αρθούν στο ύψος αυτού του ρόλου – ρόλο τον οποίο δεν υπηρέτησαν με την απόφασή τους να επιβάλουν χρεώσεις στους συναλλασσομένους ακόμη και με τα ΑΤΜ. Μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως ο στόχος κάθε τράπεζας δεν μπορεί παρά να είναι το κέρδος. Οι τράπεζες όμως δεν πρέπει να δίνουν την αίσθηση πως κινούνται με λογικές που προσομοιάζουν στην αισχροκέρδεια. Κι ακόμη περισσότερο δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν μια κοινωνία έχει μόλις αρχίσει να εξέρχεται από την κρίση.

Φαίνεται πως κατά τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό έγινε κατανοητό το αυτονόητο. Οι τραπεζίτες δεσμεύτηκαν να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους για το χαράτσι στις συναλλαγές των πολιτών και να τις προσαρμόσουν σε ένα άλλο πλαίσιο. Το οποίο δεν θα πρέπει να είναι μόνο πιο ορθολογικό, αλλά και πιο έντιμο απέναντι στους πελάτες τους. Το κέρδος θα είναι για όλους.