Στη συνέντευξή μας, την περασμένη εβδομάδα, στα γραφεία των εκδόσεων «Βακχικόν», επανήλθαν αρκετές φορές οι σουρεαλιστές του Καναδά (κι όμως, υπάρχουν και τα ίχνη τους εντοπίζονται στη δεκαετία του 1930), ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, χωρίς την ετικέτα του «μαγικού ρεαλισμού», οι μεγάλοι κλασικοί της Ευρώπης και οι διαφορές της Αθήνας με το Τορόντο. «Μου κάνει εντύπωση που έχετε τόσα βιβλιοπωλεία στο κέντρο. Στο Τορόντο δεν υπάρχει αυτή η εικόνα. Μόνο δύο μεγάλες αλυσίδες». Κι αυτή δεν ήταν η μόνη παρατήρηση της γεννημένης στη Χιλή Μπεατρίζ Χάουσνερ που καταργούσε τα στερεότυπα για τον έλληνα συνομιλητή της. Πρώην βιβλιοθηκονόμος στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Τορόντο και ιστορικός του βιβλίου, μεταφράστρια από τα ισπανικά στα αγγλικά (των Αλβάρο Μούτις, Σέζαρ Μόρο, Ενρίκε Μολίνα, εκτός άλλων), έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, μεταφρασμένες στα ισπανικά – η αντίστροφή πορεία προς τη μητρική γλώσσα -, τα γαλλικά, τα ολλανδικά και τα πορτογαλικά. Στην πρόσφατη έκδοση «Η ράφτρα και η ζωντανή κούκλα» (μετάφραση Χριστίνας Λιναρδάκη) ο έλληνας αναγνώστης ανακαλύπτει την ομότιτλη συλλογή, αλλά και το «Μπαίνει το ρακούν» (Enter the raccoon), όπου ο έρωτας μεταξύ ανθρώπου και ζώου προκύπτει από την παράδοση της καναδικής λογοτεχνίας (Μάριαν Ενγκελ, Γκουέντολιν Μακ Γιούαν), όπως μαθαίνουμε από τις κατατοπιστικές σημειώσεις του τέλους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή