Είμαι ο τελευταίος που θα διαφωνήσω με την ανάγκη να τονωθεί η ιστορική μνήμη. Το ακριβώς αντίθετο. Σε μια περίοδο που κυριαρχούν η διαβρωτική παροδικότητα της αγοράς και ο καταναγκασμός της κατανάλωσης στιγμών χωρίς βάθος, έχουμε ανάγκη να στραφούμε στην ιστορία. Γιατί εκεί μπορούμε να δούμε τη σημασία μιας αγωνιστικότητας, μιας ηθικής στράτευσης και μιας αίσθησης καθήκοντος που δεν χωρεί σε μια εποχή όπου πέραν του αναγκαίου «επαγγελματισμού» και του pacta sunt servanda (εντός εμπορικών φυσικά και όχι κοινωνικών συμβολαίων) αναγνωρίζεται μόνο το δικαίωμα στον εθελοντισμό. Και αυτό στον ελεύθερο χρόνο και με ατομική ευθύνη. Ούτε έχω πρόβλημα με οτιδήποτε έστω και έμμεσα παραπέμπει στην ιστορική μνήμη. Από τις σχολικές γιορτές μέχρι την πολλοστή επανάληψη… της «Υπολοχαγού Νατάσσας».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή