Χρειάζεται πολλές φορές να περάσει πολύς χρόνος για να αποκατασταθεί μια ιστορική αδικία και να αναγνωριστεί ένα ιστορικό γεγονός στις πραγματικές του διαστάσεις. Είναι αυτό ακριβώς που συνέβη με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το αμερικανικό Κογκρέσο. Επρεπε να περάσει ένας ολόκληρος αιώνας για να προστεθεί και η υπερδύναμη των ΗΠΑ σε εκείνες τις χώρες που έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στην ιστορική μνήμη και έλαβαν αποφάσεις χωρίς τον κυνισμό που επιβάλλει η ρεαλπολιτίκ.

Το αμερικανικό Κογκρέσο δεν σκέφτηκε τις επιπτώσεις που θα είχε η απόφασή του να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία. Ακόμη περισσότερο, δεν τις σκέφτηκε αυτές τις επιπτώσεις, μολονότι οι σχέσεις των δύο χωρών δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Αντίθετα, σύρονται πίσω από τις διαθέσεις και τις αλλαγές των διαθέσεων δύο απρόβλεπτων όσο και μεγαλομανών ηγετών, του αμερικανού προέδρου και του τούρκου ομολόγου του. Παρ’ όλ’ αυτά, το Κογκρέσο κινήθηκε ανεξάρτητα λαμβάνοντας μια απόφαση που στηρίχθηκε σε αρχές και όχι σε στυγνό υπολογισμό.

Είναι ακριβώς σε αυτή τη συγκυρία που ο κόσμος μας έχει ανάγκη από τέτοιες αποφάσεις αρχών. Είναι ακριβώς τώρα που οι τύχες του κόσμου μας βρίσκονται στα χέρια τέτοιων ηγετών. Απέναντι στις δικές τους λογικές, οφείλουμε να αντιτάξουμε οικουμενικές αρχές και αξίες. Και ο σεβασμός απέναντι στην ιστορική μνήμη είναι αναμφίβολα μία από αυτές.