Το 1929, ο ισπανός κινηματογραφιστής Λουίς Μπουνιουέλ με τον κολλητό του, τον ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί, γύρισαν τον «Ανδαλουσιανό σκύλο», μια ταινία φτιαγμένη για να προκαλέσει. Η κόψη ενός ξυραφιού που περνά και κόβει στα δύο τα μάτια του κοριτσιού ήταν εικόνα ασήκωτη. Προκλητική. Η πρόκληση και η ανακατωσούρα ήταν ο τρόπος του νταντά και, κατόπιν του σουρεαλισμού, καλλιτεχνικών ρευμάτων που άνθησαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Σουρεαλιστές, οι δύο καλλιτέχνες, με εκλεκτή παρέα, έζησαν για (και από) την πρόκληση. Ο Μπουνιουέλ, αναφερόμενος σε εκείνο το σουξέ, αναρωτιόταν πάντα πώς είναι δυνατόν «η ηλίθια μάζα» να έβρισκε ωραίο και ποιητικό «αυτό που κατά βάθος δεν είναι παρά μια απελπισμένη και παθιασμένη πρόκληση για δολοφονία».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή