Ο Τζον Κλιζ, ο «μεγάλος στρατάρχης της αγγλικής κωμωδίας», όπως λένε και οι ίδιες στο μανιφέστο τους, θα ήταν περήφανος: υπάρχει καλύτερος τρόπος να διατρανώσει κανείς πως δεν ταυτίζεται ο μιλιταρισμός με την ελευθερία από το να αναπαραστήσει το silly walk των Monty Python σε μια μαθητική παρέλαση; Περήφανος θα ήταν ενδεχομένως και επειδή η «καλλιτεχνική επέμβαση», όπως είπαν και πάλι οι ίδιες, παρήγαγε πολύ περισσότερη βαβούρα ακόμη και για μια κοινωνία που μέσα σε δέκα μέρες πρόλαβε να ανεβεί στα κάγκελα πρώτα με τον Τζόκερ κι έπειτα με το μήνυμα που μας άφησε ο πόλεμος του ’40 – ήταν για τον εθελοντισμό, για την οικολογική συνείδηση ή για τη μάχη κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που είπε το «όχι» η Ελλάδα στην Ιταλία;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ