Το παράπονο του παρμπρίζ

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω δημοσίως τον κύριο Τατσόπουλο που μου παραχώρησε σήμερα τη θέση στη στήλη του για να σας εκφράσω το παράπονό μου. Βεβαίως – να τα λέμε κι αυτά – δεν μου διευκρίνισε εάν η παραχώρηση συμπεριλαμβάνει και το αντίστοιχο μερίδιο από την αμοιβή του, αλλά σε μια χώρα όπου δεν αφήνουμε χριστιανό ή αλλόθρησκο να σταυρώσει κουβέντα η πρωτοβουλία του είναι σε κάθε περίπτωση σπάνια και αξιέπαινη. Μου ευχήθηκε μάλιστα το παράπονό μου να μνημονεύεται από τις μελλοντικές γενιές, όπως μνημονεύεται στις μέρες μας το «Παράπονον του νεκροθάπτου» του Εμμανουήλ Ροΐδη, μα αυτό είναι μάλλον από τα λογοτεχνικά private jokes των συγγραφέων· μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τα καταλαβαίνουν. Anyway. Ας μη σπαταλήσω περισσότερες από τις ήδη περιορισμένες λέξεις μου.