Οφείλω να ομολογήσω ότι, διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Νίκου Χασαπόπουλου για τον μαλαισιανό μεγαλοαπατεώνα που καταζητεί η Ιντερπόλ, από λίγα έως ελάχιστα κατάλαβα για τον «μυστηριώδη μάστορα». Και αναφέρομαι στις οικονομικές και νομικές παραμέτρους της υπόθεσης. Λυπάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να κάνω εικόνα αυτά τα «δισεκατομμύρια δολάρια», όπως επίσης και τις μεθοδεύσεις που απέδωσαν αυτή την «μπάζα». Είναι ακριβώς σαν να πρέπει να «δω» με τα μάτια της φαντασίας μου μια απόσταση που μετριέται σε χιλιάδες έτη φωτός. Δεν κατάλαβα λοιπόν αυτά, συνειδητοποίησα όμως άλλα. Πόσο έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια που ζω η έννοια του «πάμπλουτου» και ό,τι αυτή σηματοδοτεί. Ποιοι ήταν οι διεθνείς εκατομμυριούχοι που άκουγα όταν ήμουν μικρή; Ο Ωνάσης, ο Νιάρχος, οι Γουλανδρήδες από δικούς μας. Οι Ροκφέλερ, οι Ρότσιλντ από ξένους. Τι σχέση έχουν αυτοί με τύπους με καταζητούμενους απατεώνες τύπου Low Taek Jho; Οση σχέση έχουν τα γλέντια και τα συρτάκια τού «τα θέλω όλα» Αριστοτέλη Ωνάση στον Σκορπιό με τα χλιδάτα, ιλιγγιώδους κόστους πάρτι του επόμενου ιδιοκτήτη του νησιού Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ. Οσο σχέση έχουν τα επενδεδυμένα με πάθος και πείσμα success stories των παλιών πλουσίων με τις κομπίνες των καταζητούμενων «νέων μεγιστάνων».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή