Μικρή σημασία έχει δοθεί στο γεγονός ότι τα ηγετικά στελέχη του βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος, αυτά που έδειξαν εξαιρετική ικανότητα στην αλληλοϋπονόμευση και μικρή αποτελεσματικότητα στη διακυβέρνηση, είναι αποτελέσματα του πιο γνωστού συστήματος εκπαιδευτικής αριστείας, δηλαδή της ακολουθίας που ξεκινά από τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία και καταλήγει στην Οξφόρδη ή το Κέιμπριτζ. Ούτε για το ότι η γαλλική «πολιτική τάξη», που εδώ και χρόνια επιδεικνύει αδυναμία αντίληψης των πραγματικών κοινωνικών δυναμικών, διαμορφώνεται μέσα σε ένα ανάλογο σύστημα, δημόσιο αυτή τη φορά, των «μεγάλων σχολών». Ακόμη και η είδηση ότι στα αμερικανικά πανεπιστημιακά προπύργια της αριστείας λειτουργούσε μηχανισμός εξαγοράς της πρόσβασης γρήγορα ξεχάστηκε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή