Η περίοδος του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα δεν οδήγησε σε καμία απευθείας στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο διαμετρικά αντίθετων υπερδυνάμεων ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Ηταν ευκολότερο, οικονομικότερο και ωφελιμότερο να δοκιμάζονται οι παλικαριές και οι αντιδράσεις της μιας και της άλλης πλευράς μέσω παρεμβάσεων για τη διόρθωση, καταστολή, τιμωρία, πολιτική αλλαγή των ημαρτημένων ενός πραγματικού ή δυνητικού αποστάτη, να επιχειρούνται επίμονα μπρα ντε φερ σε περιφερειακές χώρες γεωπολιτικά οικονομικού ενδιαφέροντος, να φουντώνουν συρράξεις ανεξαρτησίας μέσω παρένθετων ομάδων, να διαμορφώνονται πορώδη όρια επιρροής. Τα αξιακά δεδομένα των ΗΠΑ για τη συνέχιση εκείνης της σταθερής αστάθειας υπήρξαν οι ανθρωπισμοί της ελευθερίας έναντι της καταπίεσης, της αδελφοσύνης έναντι της εκμετάλλευσης, της έκφρασης έναντι της λογοκρισίας, της σκέψης έναντι του συνθήματος, της αφθονίας έναντι της έλλειψης. Αυτά τα αξιακά εργαλεία προσδιόρισαν και επιτάχυναν την εξέλιξη και πρακτική εφαρμογή επιστημών, όπως η κοινωνιολογία, η επικοινωνία, η ψυχολογία, περιοχές της «ήπιας δύναμης» (soft power), υπό το μαστίγιο και την αδηφαγία του «βιομηχανικού – στρατιωτικού συμπλέγματος», το οποίο επέβαλε πολιτικές του αποκλειστικού ενδιαφέροντός του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή