Επιτέλους, new entry στην καθομιλούμενη ελληνική! Μετά από έναν αιώνα με λήμματα ανασυρμένα από τα τρίσβαθα, ποιος ξέρει ποιας κακότητας, μια λέξη – χελώνα μπήκε στον δημόσιο λόγο, με το καβούκι της, με το πτυσσόμενο κεφαλάκι της, με τα κουρδιστά της άκρα και με τα όλα της. Μετά από τους «γερμανοτσολιάδες» και τους «τσολάκογλου» της συριζαίικης προγλωσσικής αφασίας, αυτή η ωραία λέξη βγήκε να βοσκήσει στη νέα κανονικότητα αλλά βρέθηκε στη διπλή γραμμή της Εθνικής κι από δίπλα σβιν και σβιν οι νταλίκες. Η ενδοχώρα που πρέπει να φανεί οικτίρμων, δεκτική,  μεγαλειώδης, χωνευτική, κεντρομόλος, απορροφητική. Μάλιστα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή