Αναχαίτιση της λευχαιμίας

Οι συζητήσεις που φοβάται περισσότερο ένας ερευνητής στον τομέα του καρκίνου, λέει ο διεθνώς αναγνωρισμένος ανοσολόγος και βιολόγος του καρκίνου Γιάννης Αϋφαντής, είναι εκείνες που λαμβάνουν χώρα σε ένα ταξί, όπου ο οδηγός σε κοιτάει καλά-καλά από πάνω μέχρι κάτω και σε ρωτάει γιατί δεν έχει ακόμη καταφέρει η επιστημονική κοινότητα να γιατρέψει τον καρκίνο. «Η απάντηση που δίνω στην ερώτηση αυτή είναι ότι ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια, αλλά μάλλον χιλιάδες διαφορετικές, η καθεμία με τη δική της παθολογία και τον δικό της τρόπο αντιμετώπισης» συνεχίζει.  «Πιο συγκεκριμένα, δουλεύω πάνω στη λευχαιμία, για την οποία ύστερα από μερικές δεκαετίες μελέτης αυτής της οικογένειας καρκίνων, καταλήγουμε ότι η επιστημονική κοινότητα έχει μεικτά αποτελέσματα» εξηγεί. Και εδώ η κουβέντα γίνεται πιο σοβαρή. «Κάποιες μορφές λευχαιμίας, όπως η οξεία μυελογενής λευχαιμία (ΟΜΛ), αποτελούν ακόμη μία μεγάλη πρόκληση λόγω των πολύ χαμηλών ποσοστών θεραπείας, η οποία εξαρτάται ως επί το πλείστον από την επιτυχημένη μεταμόσχευση μυελού των οστών» αναφέρει ο κ. Αϋφαντής. «Κάποιες άλλες μορφές, όπως η χρόνια μυελογενής λευχαιμία (ΧΜΛ), είναι θεραπεύσιμες και η παιδιατρική οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ) είναι επίσης πολύ κοντά στο να γίνει πλήρως θεραπεύσιμη».